Brief aan de neurotische tics.

Beste neurotische tics,

Wat een heerlijke brief wordt dit. Want jullie zijn in meervoud. En dus zo helemaal niet alleen en zo totaal niet eenzaam. Dat moet wel erg heerlijk voor jullie zijn.  Altijd samen te zijn. En behalve dat jullie zo lekker meervoudig (en complex) zijn, zijn jullie daarbovenop ook nog taboe. En welk onderwerp leent zich beter voor een brief dan een taboe?

Ik stel voor dat jullie onder het genot van jullie nagels lezen wat we jullie te vertellen hebben. Leun achterover, wrijf je klamme handen. Want hoewel iedereen zich schaamt voor zijn neurotische gedachten, woorden en werken, gaan we ze hier poneren. We gaan jullie en iedereen vertellen welke uitwerking jullie kunnen hebben.

Ik ken jullie vooral als gedachten. Als achttien, negentien, twintig in mijn hoofd. Als menen dat bij een zebra het zwart verboden is. En dat wit verplicht is. (Voor al die neurotische mensen zouden ze eigenlijk de zebra geen zebra meer moeten laten zijn, maar gewoon een witte streep over de weg). En vergeet de lijnen in de kurkvloer thuis niet. Absoluut verboden om op een lijn te gaan staan. Liever maak ik een erg uit de toon vallende stap dan dat ik mezelf betrap op het op-een-lijn-staan.

Misschien bestaan jullie ook als woorden. Weten jullie dat, neurotische tics? En in welke woorden zitten jullie het liefst?

En jullie bestaan als daden. Maar dan weer anders.  Zo ben je aanwezig in mijn schilderijtjes-rechthang-tic. Denk maar niet dat ik geconcentreerd deelneem aan een gesprek als er in de ruimte een schilderij scheef hangt. Denk maar niet dat ik de ruimte verlaat zonder dat jij me dwingt éérst het schilderij in kwestie recht te hangen.  En wat te denken van het feit dat ik níet ga slapen als ik maar half denk dat de badkamerdeur nog open staat. Jij dwingt mij er toe – ongeacht of ik al onder de dekens lig en alle lampen uit heb gedaan – uit bed te gaan en te gaan controleren of de badkamerdeur wel dicht zit. Want denk maar niet dat ik ga slapen als ik denk dat de badkamerdeur open staat. Allemaal door jou.

De Boskrekel en de Koningstijger